براى خيلىها چنين تصوّرى پيش مىآيد كه ما چه احتياجى به انبياء داريم؟ و اگر پيامبران نبودند چه مىشد؟ پاسخ اين توهّمات را آيات مربوطه و احاديث موضوعه و روايات مندرجه دادهاند. پروردگار متعال در مباحث مختلف فرقانى، به اهمّيت اين مسأله، سخن گفته و بياناتى كمنظير آشكار نموده است. ايزد منّان مىفرمايد: من بر شما قاطبه بشريّت، منّت گذاشتم كه نمايندهاى را از جانب خودم به سويتان فرستادم. فراموش نشود كه از خصائص ناپسند در فرهنگ دينى، منّتگذارى بوده امّا آنقدر مسأله رسالت سفيران حق، پرمحتوا و باشُكوه و ضرورى مىباشد و متأسّفانه مورد بىمِهرى اكثريّت جامعه در هر زمان و مكان قرار مىگرفته كه حضرت دادار، به عنوان زنگ خطر و ابلاغ نعمت، تحت عنوان منّت، به رخ تاريخ مىكشد و اين درحاليست كه سفرههاى پىدرپى و رنگارنگ طبيعت را هرگز به روى ما نمىآورد كه انبوهى از فراوردههاى عنايتى، هدايتى و شرافتى را برايمان چيده و كريمانه بفرمايمان زده و بىحساب و كتاب، مهرورزى داشته، امّا در اين يك مورد، چون كه پاى تماميّت ارزشها و قداستها در بين است مطرح مىكند و نهيب مىزند و بر عاميان ناسپاسگر مىخروشد كه واى بر شما، نمىبينيد اقيانوس موّاج نبوّت را كه چنان امواجى را در آگاهى و آزادگى و آمادگى، ايجاد كرده كه نسلها را از كام شيطان مىرهاند و فصلها را در نوآورىهاى فطرى، ايجاد مىنمايد و نمودهاى اخلاقى و احساسى را مىشكفد. اكنون به فرازهاى تربيتى و پرورشى آيه مورد نظر، توجّه نماييد تا به سرچشمههاى حقيقت نزديك شويد، خدايتان براى شما مريدان ابديّت، كارى كرده كه از آب و نانتان، فورىتر و حياتىترست، او به لطف فرامحيطى خود، پيامآورانى را گسيل داشته كه تابلوهاى هشدارى و اعتبارى را در بستر زندگى عموم، منقوش نموده تا راه را از چاه، تميز دهند و با اين عمل، مانع سركشىهاى فرزندان آدم و حوّا شده تا مماشات متقابل، مسالمتآميز و مطبوع گردد و تعليم را به دست ايشان، اشاعه داد و الفباى ادراك را با نُسَخ جميله كتب عتيق، برافراشت تا از گمراهىها بكاهد و لغزشها را مهار نمايد و تفاوت بين انسان و حيوان كه در بسيارى از امور، داراى مشتركاتند، مشخّص گردد و فرشنشينان خاك خورده، به عرش اعلى پرواز نمايند و در مسابقات فرشتگان، مدالها را جذب نمايند.
منبع : کتاب بارانی در کویر سوخته
اثر : آیت الله سید حسین کاظمینی بروجردی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر