پیام بروجردی، کاشف توحید بدون مرز به سران کشورهای شرکت کننده در مجمع عمومی سازمان ملل، نیویورک 2019

با سلام خدمت روسا و سران ممالک و عرض احترام به ریاست محترم اجلاس

علت اجتماع سران ممالک، با هر هدف، منظور و مقصودی که باشد، از دید همگان پنهان است. آنچه که آشکار است و در محاسبات ملل درمی‌آید، «خدمت به هم‌ نوع» و «دفاع از حقوق بشر» می باشد.

یقینا هر رئیسی که از هر کشوری آمده است، برای خود مسائلی دارد که بازگو می‌کند و بیشتر این سخنرانی ها دارای جنبه سیاسی و بیان مواضع می باشد. انتظار انسان ها از چنین اجلاس با آن عظمتی که دیده می‌شود و به آن وسعتی که مشاهده می‌گردد، این است که حرف مردم عامی و عادی گفته شود. کسی پیدا شود تا درد جوامع زمین‌خورده جهان را بیان کند. هم اینک اکثریت قاطع ملل عالم، فقیر، مریض، اسیر، درمانده، زمین‌خورده، بی‌کس و غریب هستند.

ما در طی حرکت مان به‌ طور اعم از دیانت و سیاست ناامید شدیم، به گونه ای که اکنون به طور فراگیر چشم به راه یک مصلح هستیم تا ما را به سمت سرنوشت ایده‌آل بکشاند. خیلی‌ها در جهان، ادعای منجی بودن دارند، ولی دعاوی آنها به مرور زمان ابطال خود را نشان داده است. شما که پرچمداران سیاسی ممالک جهان هستید، وظیفه وجدانی و مسولیت انسانی دارید که به داد مردم خود برسید. یقینا در هر کشوری حتی کشورهای پیشرفته، طبقه پایین و زمین‌خورده وجود دارد؛ فکری به حال کودکانی کنید که در خانواده‌ هایی انباشته از بیماری، فقر، اختلاف و مفاسد اجتماعی بزرگ می‌شوند. شما که برای حل و فصل امور مهم جمع شده‌اید، هنوز دیر نشده است. شما نمایندگان سیاسی کشورهای جهان، دست بلند بشریت را که به ‌سوی مصلحین و منجیان بلند است، دراز و کشیده است، بگیرید. فریاد گرسنگی، بیکاری، اعتیاد، طلاق، درگیری و نا امنی را در سرتاسر دنیا بشنوید و یک فکری به حال بنی‌آدم کنید. میز و صندلی میهمان است، موقت است.

شما جانشینان رؤسای قبلی کشورتان هستید و خیلی‌ها به زودی این میز صدارت و ریاست را از شما می‌گیرند. ولی آنچه که می‌ماند، تاریخ است که می‌نویسد آیا شما خدمتگزار بینوایان، بیچارگان، ضعیفان و محرومین بوده‌اید؟

به امید آن که، دنیا زیر سایه تلاش‌های خوب شما از غم و غصه و درد و رنج دور شود.

بروجردی، ایران، تهران، حبس خانگی

سپتامبر2019