دین، ما را به گرداننده
هستی دلالت می کند. دیانت نردبانی است فی ما بین بشر و خالقش که وجدانش را از
معنویات اشباع می نماید. دین مدار رو به سوی انواری می کند که جهان را به تکامل می
کشاند و موجودات را در مسیر تعالی، بارور می سازد. ادیان وظیفه در احیاء روحیات عظیمی دارند تا به
انسانها سعادت و صحت بدهند . وجود مذاهب مختلف آسمانی با توجه به تعدد سلائق،
عقاید و علائق می تواند در راستای تنزیه افکار جهانیان نسبت به وعده های ربوبی باشد،
اما گاه به تضادها و تناقضات فی ما بین مکاتب الهی منجر می گردد که بجای اتحاد بین
موحدین عالم، تنش ها و درگیری ها را عامل می شود. آنچه که در همه شرایط زمانی و
مکانی حائز اهمیت است، تبعیت دیدگاههای مشترک و تحکیم نظرات در حول سرپرستی خداوند
می باشد.
این یک پدیده موحش و مولم است که زیر سایه ادیان
و مذاهب الهی عقاید خشونت آمیز و انسان ستیز مطرح شود و چهره معنویات و الهیات را
مخدوش سازد. خدایی که بنده پرور است و مخلوق نواز که در همه شرایع و کتب سماوی، سفارش آدمی را
کرده و او را مظهرمحبت مشترک خالق و مخلوقی نموده که جایگزینی برای خدا در
زمین است، وقتی که می شنویم تحت عناوین دینی، جامعه ای مورد تهدید قرار می گیرد و
فضای رعب و وحشت مناطقی از دنیا را فرا می گیرد، بسختی متالم و متاثر می گردیم که
به عنوان یک خداپرست در قضاوتهای عامه شرمنده و خجل می شویم.
تمامی ملل خداجو در حول ذاتی گرد آمده
اند که تبلورش در وجدان بنی آدم است .وجدانی که پلیس ماوراء بوده ، بشریت را از
استحاله حیوانی ممانعت میکند، چرا که خوی انسان تغییر پذیر می باشد وهمواره در
تابعیت غرایز مشترک با بهائم سیر می نماید. طبیعت دنیا غرورزا و فتنه خیز و شرارت بار است و
بر میهمانان نو رسیده اش، عوارض خشونت بار را عارض می گرداند، و قانون جنگل را
تحمیل می کند، بنابراین نقش دینداران
حفاظت از اصالت آدمی است.
در اندرون بشر گیرنده ای است که او را
به سوی خوبی ها و زیبایی ها دعوت می کند، تا انرژی های مثبت و مفید و موثر را برای
رویش نیکی ها و مصالح عامه انتقال دهد. خدای عالمیان خیر مطلق و خیر علی الطلاق
است و موجود برگزیده اش را برای جانشینی در زمین قرار داده ، پس باید به نحو احسن
از این فرصتهای گذرا استفاده نمود و اجتماع را از انوار روح بخش و انرژی زای الهی
اشباح کرد. روی همین حساب، اجماع منادیان ربوبی در یک دست کردن نظرات دینی بسی
ضروری است. همه معلمین دینی موظف اند که
جاذبه ها را در خلق و خوی تبلیغی، اعمال
سازند تا هر فردی با هر تفکری به سویشان جذب گردد. مبلغین مذهبی نباید با اعصابی خراب و افکار مخدوش و احساس
یکسویه به ارائه نظرات توحیدی بپردازند زیرا که مخاطبین، حقایق متافیزیکی را از
چهره و برخورد آنها دنبال می نمایند. علمای دینی بشدت زیر ذره بین قضاوتهای جوامع
خود قرار دارند و هرگونه عمل انحرافی و نسنجیده ای می تواند بحرانهای معنوی و
وجدانی را عامل گردد. دانشمندان علوم الهی
باید به اوضاع خطیر دنیای کنونی واقف گردند که تمام نابسامانیها و ناهنجاریها به
نوعی به سوی آفریدگارمان نشانه رفته، چه مستقیما در نظامات دینی و چه غیر مستقیم
در نتیجه گیریهای روزمره در تحلیل تعاریف
اعتقادی.
امروز بشریت در فشارهای مالی و
نگرانیهای امنیتی و سختی های خانوادگی قرار دارد و چشمها به سوی معجزات تعریف شده
از نواحی مذاهب است و رگه های خدایی در قلبها انتظارات امدادی و ارشادی و رهگشایی
را مطرح می سازد. آموزه های دینی در تواریخ گذشته، ملتها را برای کشف معضلات و زدودن ناملایمات به
ابواب اجابتی پروردگارشان سوق داده و اعجاب در رهایی انسانها را از عذابهای مختلف
نمودار ساخته، لهذا باید فواصل فکری را از
مخلوق با خالقش زدود و دلها را به افق معرفت
رب الارباب گسیل داشت. دوستی و همدلی شریعتمداران با مردم، پلهای ارتباطی
خلق با خالق را تقویت می نماید، درک واقعیتهای زندگی ملتها کمک به این قرابتها می کند.
ایران- تهران زندان اوین
سید حسین کاظمینی بروجردی
چهارشنبه 20 آبان 1394 (چهارشنبه 28 محرم 1437)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر