بام آزادی

آخرین اخبار در باره جلسه ی دادگاهی متهمین پرونده آیت الله بروجردی

طبق اخبار واصله جلسه دادگاهی ده تن از یاران آیت الله بروجردی طی روزهای شنبه و یکشنبه برابر با 5 و6 آوریل 2008 برگزار گردید که طبق نظر قاضی "شعبه 2 دادستاني دادگاه ويژه روحانيت" اجرای احکام این متهمان به دو ماه بعد موکول گردید .
علت تاخير:
در قانون مجازات اسلامي، "زندان در تبعيد" وجود ندارد، يعني قاضي فقط ميتواند حکم "تبعيد" و يا "زندان" در شهر محل سکونت متهم (تهران) را صادر کند. به عبارت ديگر "تبعيد" و "زندان" بطور همزمان غير قانوني است که اين امر توسط متهمين مذکور به دادستان (آقاي سليمي و آقاي قدياني) اعلام شد و درخواست رسيدگي مجدد شد. البته حضور پر تعداد خانواده متهمين در مقابل درب ساختمان دادگاه واقع در خيابان زعفرانيه تهران نيز در ايجاد این تاخير بي تاثير نبوده است.
از آنجا که در محاکمات دادگاه ويژه روحانيت، آئين دادرسي بطور قانوني طي نمي شود و مسئولين آن، به هر نحوي که بخواهند عمل ميکنند، فلذا بروز چنين اشتباهات فاحشي امري طبيعي است!
بدين ترتيب مقرر شد که تا دو ماه ديگر اين احکام اصلاح شده و سپس به مرحله اجرا گذاشته شود. در خلال اعلام این خبر توسط مسئولین دادگاه ویژه روحانیت، به همه متهمين پرونده بار ديگر هشدار جدي داده شد که اگر دست از ادامه فعالیت بر ندارند با تهدید ها و فشارهای مضاعفی روبرو خواهند گردید و در این ارتباط حتی خانواده های متهمان نیز مشمول این فشارها خواهند بود .
متهمین مذکور از تمامی فعالان و نهادهای حقوق بشری و رسانه های خبری، بخاطر حمایت و پشتیبانی صورت گرفته تشکرو سپاس گزاری کردند.

آخرین اخبار درباره آیت الله بروجردی :
در حال حاضر بنا بر اخبار منتشره از طرف خانواده و نزديکان ايشان، آقاي بروجردي از انواع بيماريهاي مختلفی از جمله بیماریهای کليوي، قلبي، بينائي و پارکينسون رنج مي برد که نامبرده تنها اجازه دارد از داروهاي مسکن و آرام بخش که بعضاَ اعتياد آور نیز می باشند استفاده کند. سيستم قضائي ايران آنقدر نسبت به آقاي بروجردي سخت گيري ميکند که حتي مانع مرخصي درماني و يا فراهم آمدن شرايط درماني مناسب براي ايشان مي شود.

اطلاعات خلاصه شده از وضعيت آيت الله بروجردي طي 6 ماه گذشته:
آيت الله بروجردي در 5 آذر 1386 به خاطر انتشار نامه ها و اشعار ايشان در اينترنت و رسانه هاي خارج از کشور، براي چندمين بار به بند 209 زندان اوين منتقل شدند و مورد انواع آزارها و اهانتها قرار گرفت و در شرايط بسيار بد در سلولي سرد نگهداري شد که باعث تشدید بيماريهاي ايشان گردید. اشعار و نامه هاي ايشان بر طبق مفاد منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد، در چارچوب آزادي عقيده و بيان بوده و جرمي محسوب نمي شود. ايشان در اين نامه ها، از جهانيان خواسته بودند تا برای آزادي عقيده و مذهب و حق انتخاب دين در جامعه ايران، تحت حمايت عملي سازمان ملل متحد، تلاش نمایند.
در خلال شکنجه‌هاي وارده، ايشان را با چشم بسته مورد ضرب و شتم قرار مي‌دادند، تا حدي که بارها به حال اغما میرفتند. در نهايت در اثر شدت جراحات و صدمات، ايشان مدتي در يكي از بيمارستانهاي شمال تهران، در اتاقي اختصاصي كه بطور دائمي توسط چند فرد مسلح حفاظت مي‌شد، بستري شدند. طي مدت مذکور هيچ کس از سرنوشت ايشان اطلاع دقيقي نداشت وخانواده ایشان هيچ گونه ارتباط تلفني يا ملاقاتی با وی نداشتند. اين وضعيت تا اواخر بهمن 1386 ادامه داشته تا اينکه ايشان به بند عمومي 500 ويژه روحانيت در اوين منتقل گردید و به ايشان اجازه ارتباط تلفني و چند نوبت ملاقات در اوين داده شده است.