رمضان

فرهنگ مبارك در جهان‏بينى‏ « عرفان امامان آسمانى » تحت تربيت رهبران آسمانى

‏‏
مى‏دانيد كه هدف شارع مقدّس اسلام از بنياد روزه، تنها يك عبادت خشك و ظاهرى نبوده و مقصود حق‏تعالى‏ از چنين قانونى، تكامل بشر و تسريع در سعادت دنيوى و اُخروى اين موجود ممتاز مى‏باشد و چنانچه مسلمانى به اساس تشكيلات درونى صيام، بى‏توجّه باشد، نصيب چندانى از عبادت خود نمى‏بَرد و از سازندگى روح و اخلاق خويش محروم خواهد ماند و لذا همواره از سوى مسؤولين دين حنيف، توصيه شده تا نهايت بهره‏ورى معنوى از ايّام و ليالى رمضان بشود و خُلق و خوى آلوده را در كوثر شهراللَّه الاكبر، تطهير سازيم و فطر را در فطرت اوّليه بيابيم تا قابليّت همسفر شدن با اوليا را پيدا نماييم و خصوصاً در دهه ميانه ماه رحمت، تلاشها را در خودسازى و تزكيه بالا ببريم و ايادى بيگانه را از قلب و فكرمان دفع كنيم.
ما اگر به رمضان به همان چشمى نگاه نماييم كه چهارده نور پاك و برگزيده مى‏نگريستند ، هرگز نياز به حضور در پاى سفره اجانب پيدا نمى‏كرديم و تمدّن جهانخواران را دنبال نمى‏نموديم و مفلوك فرآورده‏هاى شرق و غرب نمى‏گشتيم. آرى ؛ پيام روزه ، تنها امساك از خوردن و آشاميدن نيست كه مرتاضان هندى نيز روزهاى متمادى از نيازهاى نفسانى، امتناع مى‏كنند و يا گرسنگان آفريقايى كه چيزى براى خوردن نمى‏يابند . پس مهمتر از ترسيم ظاهرى موجود، تعهّدات بزرگترى منظور گشته تا اين اشرف مخلوق را از فرو رفتن در پستيها و رذايل حفظ كند و سينه‏اش را براى جذب اسرار غيبى آماده نمايد كه انسان براى پرشهاى فوقانى آفريده شده نه براى خيزشهاى حيوانى و مى‏بايست اين ماه را بسان دانشگاهى در تربيت و پرورش خود بدانيم كه در لحظه‏لحظه‏هايش فرازهاى لاهوتى، متبلور بوده و انوار ايزدى، ساطع است و تو اى روزه‏دار، اگر رمضان را بهار عشق و ايثار بدانى، در اقيانوس فيوضات سرمدى غوطه‏ور خواهى شد و از مجلّدات مادّى خارج مى‏گردى و چون آتشفشانى بر تارك تاريخ معاصر مى‏درخشى و نظامات جاهلى را از فعّاليتهاى جهانى باز مى‏دارى كه در فقره‏اى از دعاهاى اين ماه مى‏خوانى:
بار پروردگارا ؛ مرا از مفاسد و معايب رايج در جامعه، حفظ فرما و تزئينات فريبنده اهريمنى را برايم بى‏رنگ نما و ارزشهاى جبروتى را جايگزين ضدّ ارزشهاى حاكم بر دنيا فرما و مقاومت مرا در برابر جاذبه‏هاى كاذب جارى در اجتماع، زياد گردان و از بى‏آبرويى در شبهاى عظيم قدر، مصون دار و قلبم را فرودگاه سفينه‏هاى ملكوتى فرما و از مصاحبت با دشمنان دوست‏نما دورم كن و رابطه‏ام را با وَليّت، اصلاح نما تا لياقت شرفيابى به محضرش را بيابم و ذهنيّاتم را گيرنده امواج صوتى و تصويرى نااهلان قرار مده و اعضاى بدنم را از اشتغالات ناروا دور گردان و بين من و تحريكات شيطانى، سدّ محكمى بنا فرما تا هرگز به دام خنّاسان رجيم نيفتم و قُرب تو را از دست ندهم و غيبت سنگين مولايم را با عنايات بى‏كرانت آسان فرما تا اين ساعات حسّاس پايانى را به خير گذرانم و از آقايم دور نشوم.